توربین ها را می توان یکی از اصلی ترین اختراعات بشر جهت تامین انرژی دانست و روغن توربین نیز در اثر اختراع توربین شکل گرفته است.
توربین، یک موتور شامل چرخ دنده است که می تواند انرژی را از سیال‌هایی چون بخار، گاز، آب و باد دریافت و به انرژی های دیگری چون انرژی مکانیکی تبدیل کند.
توربین ها انواع مختلفی دارند و در صنایع مختلف کاربردهای فراوانی دارند؛ از حرکت کشتی ها گرفته تا حرکت توربین های نیروگاه اتمی، همه به نوعی از این موتور ها بهره می برند.
در این میان نقش یک روانکار استاندارد از جمله روغن توربین ، جهت روانکاری توربین های صنعتی، امری غیرقابل انکار است.
این روانکارها که با نام روغن توربین شناخته میشوند، بسته به نوع و اندازه و هدف استفاده از توربین ها، با ویژگی های متفاوتی تولید و عرضه می شوند.
اصولاً یک روغن توربین مناسب باید خاصیت روانکاری ایده‌آل، جهت تسهیل حرکت چرخ دنده ها و سایر اجزای توربین را داشته و دارای خاصیت جداپذیری از آب باشد. همچنین روغن توربین باید شرایط خنک کنندگی در یاتاقان ها و از طرفی انتقال حرارت بالایی را داشته باشد.
علاوه بر آن روغن توربین از زنگ زدگی و فرسایش قطعات توربین جلوگیری نموده، دارای خاصیت ضد کف بوده و در نهایت عملکرد هیدرولیکی مناسبی داشته باشد.
که البته تمامی موارد ذکر شده در توربین های مختلف دارای اولویت های متفاوت می باشند.
نکته بسیار مهمی که در کارکرد با روغن توربین می‌توان عنوان کرد رعایت و بررسی دقیق مواردی است که سازندگان روغن و توربین ها، جهت حفاظت روغن توربین، از آلودگی و در نتیجه پایین آمدن عملکرد آن پیشنهاد می دهند. اکسیداسیون، حرارت بالا در توربین، تجمع و نشت آب، نفوذ آلودگی ها همچون خوردگی ها و غبار و… به داخل روغن و نیز اتمام مواد افزودنی، از عوامل اصلی تخریب روغن توربین می باشد.
از این رو باید با کنترل مداوم و دوره ای روغن توربین ، آنها را از لحاظ میزان گرانروی، پایداری اکسیداسیون، آلودگی های مخرب، تشکیل رسوب و لجن، میزان خوردگی و جدا پذیری آب، همچنین رنگ، وزن، کشش سطحی، اشتعال پذیری، میزان کف کنندگی، میزان آب و فلزات موجود در روغن توربین ، بررسی شوند و در صورت نیاز اقدام به تعویض روغن توربین نمود تا عملکرد توربین و روغن توربین به کار رفته در آن، در سطح مطلوب باقی بماند.