اصولاً به هر ماده ای که در اثر تغییرات، انرژی تولید می کند سوخت می گویند. این انرژی حاصله می‌تواند تبدیل به انرژی مکانیکی شود.
معمولاً تغییرات عنوان شده با سوختن، یعنی ترکیب مواد با اکسیژن، همراه می‌شود.
شاید بتوان از چوب به عنوان اولین سوخت به کار گرفته شده توسط انسان ها یاد کرد.
درواقع اجزای اصلی سوختهـا را کربن و هیدروژن تشکیل می‌دهند. البته عناصر دیگری چون گوگرد و فسفر هم در ترکیبات آنها وجود دارد که ارزش سوختی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.
معمولاً سوختها را به دو دسته طبیعی و مصنوعی تقسیم می کنند.
سوختهای طبیعی بدون عملیات خاصی بر روی آنها قابل استفاده هستند؛ مثل نفت، زغال سنگ یا گاز طبیعی.
اما سوختهای مصنوعی در پی انجام عملیات و فرایند های خاصی بر روی سوختهای طبیعی به دست می آیند؛ مثل زغال چوب، بنزین، نفت سفید.
با پیشرفت تکنولوژی و افزایش تولید و تقاضا برای سوخت بیشتر و همچنین افزایش جمعیت جهان و نیاز به سوخت بیشتر جهت تولید گرما و انرژی، سالهاست پایان یافتن سوختهای فسیلی و طبیعی به یکی از دغدغه های دانشمندان و حتی دولت ها تبدیل شده است.
هم چنین با پیشرفت روزافزون صنعت خودرو، نیاز به یک سوخت تجدید پذیر و ارزان و در دسترس و البته سازگار با محیط زیست هر روز بیشتر و بیشتر احساس می شد.
محققان همواره برای رسیدن به سوختی با این ویژگی ها در تلاش بوده اند.
انواع سوختهای خودرو ها از جمله بنزین، گازوئیل، گاز مایع، گاز طبیعی، متانول، اتانول، هیدروژن و دی‌متیل اتر، همگی حاصل این تلاشند.
اما نکته تامل این است که مدیران صنایع خودروسازی دنیا با رویکردی جدید به نوع سوخت مصرفی خودروهای تولیدی شرکتها، تمام سعی خود را بر این دارند که با تولید خودروهای هیبریدی و یا تمام برقی، نیروهای پاک و تجدیدپذیر الکتریکی را جایگزین نیروی شیمیایی و سوختنی در زنجیره انتقال قدرت خودروها کنند و در این بازار داغ رقابت بر سر سوخت پاک از سایر رقبا پیشی بگیرند.